Border Terier ni pies, ni wydra

To nieco złośliwe przysłowie w pełni oddaje charakter rej rasy. Border Teriery to psy równie wesołe i ruchliwe jak wydry. Wyglądem pyszczka nieco je nawet przypominają.

Ich inteligencja sprawia, że były bardzo cenione i wykorzystywane w polowaniach konnych na lisy i leśne kuny. To idealny towarzysz na konne przejażdżki chociaż w mieście jak Warszawa też dobrze sobie radzi.

Przodkowie tej rasy pochodzą ze wzgórz Cheviotu. Terenu przygranicznego między Anglią a Szkocją (stąd słowo border w nazwie). W XIX w. osobniki tej rasy często nazywane były reedwater terierami.

Są najsilniejsze spośród terierów. Wytrzymują bieg za koniem i doskonale tropią w norach. Potrafią też dobrze pływać i aportować upolowaną zwierzynę nawet z wody.

Rasa ta została wyodrębniona pod koniec XIX w.  Oficjalnie uznana przez brytyjski Kennel Klub w 1920 r. Ma wielu zwolenników w Niemczech, Czechach i Skandynawii. Pod względem kynologicznym pozostała niezmieniona.

Nie upiększano jej pod kątem wystaw, dzięki czemu Border Teriery zachowały swój naturalny wygląd. Wąski, długi tułów, wysokość w kłębie do 40 cm. Krótki, nieprzycinany ogon, silne łapy i krótki kark z charakterystyczną i przesympatyczną „głową wydry”.

Są silne i zdrowe pod względem genetycznym. Dożywają nawet 15 lat w wyjątkowej kondycji, choć nie należy ich przekarmiać.