Śmierdzący problem, czyli o pielęgnacji psiej sierści

zdarza, że pies przestaje pachnieć fiołkami

Każdy pies, krótko- czy długowłosy, ma swój zapach. Z reguły nie jest on zbyt intensywny – przyzwyczajamy się do niego i go akceptujemy. Czasami się jednak zdarza, że pies przestaje pachnieć fiołkami, a przybiera zapach starych brudnych skarpet. Cóż możemy wówczas zrobić i dlaczego tak się dzieje? Śmierdzący problem o pielęgnacji psiej sierści to nie taki prosty temat.

Któż z nas, miłośników czworonogów, nie zna szaleństwa letnich dni i nocy naszych pupili: tarzanie się w trawie i piasku, kąpiele w rzekach, jeziorach, morzu, taplanie się w kałużach i błocie? Są to najszczęśliwsze chwile psiego życia! Jeśli ktokolwiek próbowałby im tego zabronić, byłaby to największa i najbardziej dotkliwa kara, jaka ich spotkała. Znacie to spojrzenie wielkich i smutnych oczu?

Pozwalamy im więc na to, lecz czasami szczęście to może mieć skutek uboczny – śmierdzącą sierść.

Dlaczego pies śmierdzi i jest problem?

Przyczyn brzydkiego zapachu może być wiele. Jeżeli jednak wiemy, że nasz pies przez cały okres wiosenno-jesienny zażywał kąpieli w zbiornikach wodnych, a może też i w brudnych kałużach, to powinniśmy sprawdzić jego sierść i skórę. Długo utrzymująca się wilgoć (w szczególności u psów, które mają gruby podszerstek, jak np. labradory) może powodować podrażnienia i prowadzić do uszkodzeń, ponadto stanowi idealne podłoże do rozwoju bakterii i chorób grzybiczych.

I właśnie te grzyby stanowią źródło brzydkiego zapachu.

Co możemy zrobić ze śmierdzącą sierścią?

Przede wszystkim należy psa wykąpać w odpowiednio dobranym szamponie. W szamponie dla psów! Umycie psiej sierści ludzkim kosmetykiem spowoduje pogłębienie się problemu. Bakterie zaczną się mnożyć na potęgę, a grzyby rosnąć jak w lesie po deszczu 😊 Wiemy, co mówimy – sprawdzone informacje. Pies, zamiast pachnieć orzeźwiającą świeżością letniego deszczu, zaserwuje nam zapachy żołnierskich onucy.

Z reguły wystarczą 1-2 kąpiele, a po każdej z nich należy dokładnie wysuszyć psa sierść, zarówno okrywkową jak i podszerstek, tak, by nie była wilgotna. W przeciwnym razie nie pozbędziemy się zapachu.

Jeżeli problem nie minie, pozostaje już tylko weterynarz, bo być może grzyby i bakterie zadomowiły się na dobre i tylko specjalne leki będą w stanie ich przegonić.